राम ठेवील त्यात समाधान राखावे ।

 

 

 

 

प्रपंचीं राहून समाधान। हेंच माेठें ज्ञानाचें ज्ञान। भगवंतानें काय दिलें तें पाहावें । त्यांत समाधान राखावें ।। भगवंताचा हात जेथें । समाधान सुख राहातें तेथें ।। राम ठेवील त्यांत समाधान राखावें । हाच सुखी हाेण्याचा मार्ग जाण ।। रामापायी अनन्य झाला । समाधान चालत येई घराला ।। ज्याचे अंत:करणांत समाधान । तेथें भगवंताच्या प्रेमाची उत्पत्ती जाण ।। आपलें असमाधान हाेण्याचें कारण । रामाहून दुसऱ्याचे झालाें आपण ।।उपाधिरहित रामास पाहावें । म ध्यंतरी चित्त काेठें न गुंतवावें।। चित्त गुंतता मध्यस्थळीं । परमात्म्याची प्राप्ती दुरावली ।। भगवंताचें स्मरण । तसेंच भगवंताचें आगमन । पुण्याईशिवाय घडत नाही जाण ।। श्रीराम सर्वव्यापी हा ठेवून विश्वास । समाधान राखावें खास ।। दाता एक रघुनंदन । हा भाव ठेवावा मनांत । त्यास दैन्यपण न येईल जगांत ।। धर्माचें रक्षण । ठेवतां परमात्म्याचें स्मरण ।। राम आपल्या दासावरी । नित्य कृपा करी ।। राम परमात्मा कृपा करताे । सर्व चुकीची क्षमा करताे ।। पुन्हा वाईट न वागावें । याबद्दल जबाबदारीनें वर्तावें ।। अंतीं घेतां माझें स्मरण । मी उद्धरीन त्यास आपण । हें खुद्द भगवंताचें वचन । तेथें नसावें शंकेचें कारण ।। रघुनाथावाचून सुखी झाला । असा नाहीं काेणीं पाहिला, ऐकिला ।। मीपणाचा साेडावा अभिमान । ताेच एक भगवंताचा झाला जाण ।। राजाची झाली भेट ।

 

खालच्यांचें नाहीं महत्त्व तेथें । तैसें जगन्नियंत्या प्रभूस करावें आपलें ।। आजवर रामानें सांभाळ केला । ताे आजहि नाहीं निजलेला । पण त्याची जागृती । असे आमचे हातीं ।। काळावर ज्याची सत्ता । त्याचे चरणीं ठेवावा माथा । मग धाेका नाही ही मानावी सत्यता ।। राम ज्याच्या हृदयीं करी वास । तेथे ऋद्धिसिद्धि पडल्या ओस ।। नि:स्वार्थापाशीं भगवंत । हा जाणावा सिद्धांत ।। राम कर्ता हा ठेवावा भाव । कमीपणाला नाहीं ठाव ।। कर्तव्य करावें नि:स्वार्थबुद्धीनें । राम खूष हाेईल त्यानें ।। ज्याला नाहीं दुसरा उपाय। तेथें मागावें भगवंताचे साहाय्य ।। परमात्मा ज्याचा साह्यकारी । त्यास धाेका नाहीं तिळभरी ।। ज्यास नाहीं माेबदला जाण । त्याला एकच भगवंत प्रमाण ।। दीनदयाळू परमात्मा राम खास । न ठाव द्यावा विकल्पास ।। त्याच्याशीं वागावें सत्य । कृपा करील भगवंत ।। रामाचा उत्सव व्हावा आनंदात । सर्वांना गर्क करावें रामनामांत ।। उत्सवांत न दुजे करणें कांहीं । रामच सत्य हें प्रत्यया येई ।। उत्सव ताेच साजरा झाला । रामच सत्य सत्य वाटला भला ।। विषयाविरहित मारावी हांक । तुमचे-समाेर माझा दाशरथी राम ।। देह आहे परतंत्र । मन राखावें भगवंताशीं स्वतंत्र ।। रामाने करावे सर्वांचें कल्याण । दुष्टास सुबुद्धि देऊन जाण ।। भगवताचें देणे । हें त्याचे इच्छेने घडणे ।। अखंड करा नामस्मरण । जेणें कृपा करील रघुनंदन ।।