शरणागतावर कृपा करणाऱ्या गाेंदवल्याच्या रामाचे वैशिष्ट्य

 

 

प्रत्येकाने गाेंदवल्याच्या रामाचे एकदा तरी दर्शन घ्यावे असे मला ार वाटते. ह्या रामाचे वैशिष्ट्य असे आहे की, त्याच्यापुढे उभे राहिले म्हणजे आपल्या अवगुणांची ताे जाणीव करून देताे. दाेषांची जाणीव झाली तरच मनुष्य त्यातून सुटण्याच्या प्रयत्नाला लागेल.

आपल्याला एखादा राेग झाला आहे असे समजले तरच मनुष्य त्यातून माेकळा हाेण्याच्या प्रयत्नाला लागेल; तसे, दाेषांची जाणीव झाली तरच मनुष्य त्यातून सुटण्यासाठी रामाची प्रार्थना करून त्याला शरण जाईल. शरणागतावर कृपा करणे हे रामाचे ब्रीदच असल्यामुळे ताे त्याला त्यातून साेडवीलच आणि त्याचे काम हाेऊन जाईल. चांगला वैद्य काेण? तर जाे राेग्याला भूक उत्पन्न हाेईल असे औषध देऊन नंतर त्याला भरपूर खायला देताे; आणि ते पचेल असे औषध देऊन त्याला निराेगी आणि सशक्त बनविताे.

 

तसाच माझा राम आहे. म्हणून प्रत्येकाने त्याला एकवार तरी पहावे असे मला मनापासून वाटते. मंदिरामध्ये मुक्तद्वार असावे; पण ते कुणाला? तर फक्त भगवंताच्या उपासकाला! भगवंताच्या उत्सवाला थाेडेच लाेक जरी जमले, पण ते नामांत राहणारे असले, तर ताे खरा आनंद आहे. उगीच पुष्कळ लाेक जमावेत हा हेतु नसावा. मंदिर हे भगवंताच्या उपासनेचे मुख्य स्थान आहे; म्हणून ते अगदी साधे नसावे आणि तिथे उत्तम उपासना चालावी. मंदिर नेहमी भिक्षेवरच चालावे.मंदिरांतून व्रताची आणि ब्रीदाची माणसे उत्पन्न झाली पाहिजेत. भगवंताला उपासना प्रिय आहे. म्हणून साेन्याची मंदिरे बांधण्यापेक्षा दगडमातीच्या मंदिरामध्येच उपासना वाढवायचा प्रयत्न करा. भगवंताच्या इच्छेनेच सर्व चालले आहे ही भावना ठेवून, जे येईल त्याला नकाे म्हणू नये, आणि जे येत नाही त्याबद्दल दु:ख करू नये.

 

आपल्याला भगवंताचा विसर पडला आहे. त्याचे स्मरण हाेण्यासाठी आणि ते सतत टिकविण्यासाठी भगवंताचे उत्सव करणे जरूर आहे. एखाद्या माणसाला पुष्कळ नाती असून ताे जसा वेगळा राहू शकताे, त्याप्रमाणे भगवंत सगळ्या ठिकाणी राहूनही आपल्या हृदयात राहू शकताे. ताे सूर्याच्या प्रकाशासारखा एके ठिकाणी राहून सर्व ठिकाणी सत्तारूपाने राहाताे. ज्याची भावना खरी शुद्ध म्हणजे नि:संशय असते, त्याला दगडाची मूर्तीदेखील देव बनते; भावना मात्र शंभर नंबरी पाहिजे, तीमध्ये भेसळ उपयाेगाची नाही. आतमध्ये भगवंताचे अनुसंधान ठेवून बाहेर वृत्ती आवरण्याचा जाे प्रयत्न करील त्याला परमार्थाचा अनुभव ार लवकर येईल. नामाचा अनुभव जसा नामातच घ्यायचा असताे, तसा भगवंताचा अनुभव अनुसंधानात येताे.