गीतेच्या गाभाऱ्यात

 

 

पत्र सहावे

 

 

 

या अर्थाने बाेलावयाचे झाल्यास हल्लीचे युग हे ध्नका देणारे युग आहे.राजकारणात हल्ली जिकडे-तिकडे ध्नके बसतातच आहेत. विज्ञान प्रांतातदेखील ध्नका देण्याचे काम चालू आहे.साैरग्रहमालेतील दुसऱ्या काेणत्याही ग्रहावर अथवा उपग्रहावर मानव वस्ती नाही, हे आता मानवाला कळून चुकले आहे. परंतु साैरग्रहमालेत पृथ्वीशिवाय अन्यत्र मानवप्राणी काेठेही नसला तरी अब्जावधी तारका आकाशात चहूकडे विखुरल्या आहेत.आणि त्यापैकी अनेकांना ग्रहमाला लाभलेल्या आहेत. या ग्रहमालेतून पृथ्वीसारखे मानव प्राण्यासाठी याेग्य असे ग्रह असू शकतील, असे वैज्ञानिक म्हणत आहेत.आपण जेव्हा काही वर्षांपूर्वी अंतराळात उड्डाण करू लागलाे, तेव्हा पिंजऱ्यातील पाेपटाला पिंजऱ्याबाहेर काढल्यावर जसा आनंद व्हावा तसा आनंद वैज्ञानिकांना झाला.

 

आजचे युग हे ध्न्नयाचे युग आहे. ह्या युगामध्ये गीता वाचूनच तुला खरी मन:शांती मिळेल. तू नुसती गीता वाचू नकाेस तर त्यातील श्नय तितका भाग आचरणात आणण्याचा प्रयत्न कर म्हणजे तू सूखी हाेशील.असे तू लक्षात घे की, देह प्रपंचाला वाहायचा व चित्त हरीला वाहायचे म्हणजे प्रपंचाला परमार्थ हाेताे. आपण लहान हाेण्याची खटपट करावी. लहान हाेणे म्हणजेच माेठं हाेणे.अणाेरणीयान् हाेणे म्हणजेच महताे महीयान् हाेणे, दु:खाची थंडी आली की नामाची बंडी घालावी. मुखी नाम आणि हाती आनन्द असा हा राेकडा व्यवहार आहे. देवाचे नुसते ज्ञान हाेणे प्नवान्नांचे नुसते वर्णन वाचण्याप्रमाणे आहे. प्नवान्नांचे वर्णन वाचून भूक भागत नाही, त्याप्रमाणे देवाचे ज्ञान हाेऊन आनंद मिळत नाही. भूक भागायची असेल तर प्नवान्न ताेंडात घातले पाहिजे. देवाच्या अनुभवाचा रंग भ्नितप्रेमात दंग झाल्याशिवाय मिळत नाही.आजकाल आपण दारूबंदी, सुवर्णबंदी असले शब्द ऐकताे.परमार्थात जी बंदी आहे ती अपेक्षा-बंदी? मनुष्याला वाटते की, सुखाची तेजी असावी व दु:खाची मुदी असावी. त्याने असे लक्षात ठेवावे की, अपेक्षाबंदी म्हणजे सुखाची नांदी व दु:खाची मंदी.